Print this page
Written by  2016-02-28

Zeilen met Naima 20160228

(0 votes)

Zondag 28 februari. Wat een heerlijke dag. Naima ligt al de hele winter te wachten op een mooie zeiltocht. Ze heeft er zin in, en ik ook.  Ik heb snel nog even een accu geladen zodat ik met de electrische motor het eerste stukje kan doen. Meteen na de huizen aan de Aremberger Gracht leg ik de boot vast aan hoge wal om te tuigen. De wind komt uit het Noord-Oosten, dus dat is heerlijk opkruisen.

Het is echt genieten, het gaat lekker dus ik durf steeds dichter bij de wal overstag te gaan. Helaas gaat het een keertje mis en kom ik klem te liggen tussen 2 werkboten die afgemeerd liggen liggen. Er wordt aan de beschoeiing gewerkt.

Gelukkig heeft de Naima ook riemen, daarmee red ik mezelf weer uit de greep van de lage wal. Natuurlijk vaar ik door. De wind lijkt iets aan te trekken en ik moet zowaar af en toe op de rand van de boot zitten om Naima recht op te houden. Ze lijkt wel dorst te hebben in een slokje Aremberger slootwater :-)
Vlak voor Belt Schutsloot sla ik stuurboord uit. Ik weet dat ik de rest bezeild heb. Maar ik moet eerst nog een klein stukje noordelijk voor ik het bochtje kan maken. Dit worden de lastigste 30 meters van vandaag. De sloot is geen 2 scheepslengtes breed , lastig kruisen... Wederom gaat er een riempje buiten boord en na een paar keer aan beide kanten uit het riet gekropen te zijn gaan we vrolijk het bochtje om. WAT IS DIT MOOI. Helemaal alleen tussen het riet met alleen wat geruis van de wind, wat vogels, maar vooral kabbelend water tegen het vrijboord. PUUR GENIETEN! En ja, dan ga je natuurlijk foto's met je mobieltje maken. Naima laat zich niet makkelijk met 1 hand zeilen en al snel moet ik een ruk aan het roer geven om niet weer in het riet te belanden. Helaas nu een wat minder geluid. Het kraakt en ja hoor, ik heb met de helmstok de bevestiging bovenop het roer afgebroken. Jammer! Ik grijp een struik en leg eraan vast. Op de knietjes rommelen onder het bankje en ja, een paar stukken touw gevonden. Ik spalk de helmstok aan het roer, maar het voelt niet echt stevig...

 

Dat klopt. 200 meter verder ga ik het riet weer in omdat nu het roer niet naar de schipper luistert...
Dus... Koffie! :-) ik gooi het anker in het riet en maak mijzelf een heerlijke Wiener oploskoffie. Ik geniet van het zonnetje, speel nog wat met mijn telefoon, app even naar het thuisfront om te laten zien dat ik mij goed vermaak :-) 

Koffie op, anker op en glijden maar. Ik zak de sloot af en kom op een klein meertje. Omdat ik weer foto's zit te maken laat ik me iets te ver verlijeren en mag zelfs op het meertje een slagje doen om wat hoogte te winnen. Ik zoek het juiste slootje richting de Oosterlijke Wetering op. Een grote grijns op mijn gezicht als Ines belt. Nee, ik ben nog niet bijna thuis, maar geniet volop. Guus wil een eindje meevaren, we spreken af dat ik bel als ik bijna bij de rietschuur ben. Het roer doet me denken aan mijn studentenfiets in groningen. Daar deed het stuur ook niets totdat je het helemaal omgooide... Ik moet stuurboord uit de Oosterlijke Wetering op. Het lukt net zonder de wal te raken. De wind lijkt iets verder gedraaid. Ik kan nu bijna voor het lapje de Oosterlijke Wetering af. Dat lijkt leuk, maar niet als je roer niet luistert. Omdat het zeil ook niet aan 1 kant wil blijven staan en ik wel een foto wil van het grootzeil aan stuurboord en het fok aan bakboord gaat het natuurlijk  fout.

Dit keer heb ik de helmstok in de hand als Naima haar boeg weer in het riet duikt. Wel heerlijk die zachte landingen in het riet. ben blij dat hier geen beschoeiing is. Ik stap op de wal, maak een paar foto's en besluit het roer eraf te pakken. We gaan ouderwets met de riem sturen. Ik bind een touw om de riem en we gaan weer vrolijk verder.

Het valt me niet echt mee met de riem te sturen terwijl ik mijn handen ook vol heb aan de zeilen. Naima is lichtvoetig en dus is het oppassen dat ik niet buiten de boot beland. Maar met een beetje goede wil lukt alles, dus dit ook. Ik zeil heerlijk, en ben al snel weer op de Aremberger gracht. Bel Ines even om te zeggen dat ik nu wel bijna ben. Ines en Guus stappen op bij de rietschuur, ik heb de mast dan alweer gestreken. We varen samen even een rondje naar de sluis en daarna weer naar huis.

Naima gaat weer slapen onder haar deken, ik hoop dat we snel weer op pad gaan!

 

Read 5262 times

socialshare

share on facebook share on linkedin share on pinterest share on youtube share on twitter share on tumblr share on soceity6
Administrator

Latest from Administrator